«هوتو» و «کمربند»؛ میراثی در دل«کمربن» بهشهر

در ورودی شرقی روستای شهیدآباد(تِروجِن)، تابلویی که روی آن نوشته شده است «به سمت غارهای هوتو و کمربند»، رهگذران کنجکاو را ناخودآگاه به سوی جاده فرعی می‎کشاند، در انتهای جاده خاکی که به سمت ارتفاع می‎روی، به چشم‌اندازی از کوهستان، دشت و دریا دسترسی داری و آسمان زیبایی که بالای سرت خودنمایی می‎کند.


خودت را در ارتفاعی می‎بینی که انگار به همه شهر دسترسی داری، روی یک تپه باستانی به نام «کمربن» ایستاده‎ای که دو اثر باستانی را در دل خود دارد.
درختان انار، ولیک، ازگیل وحشی و بوته‎های تمشک در گوشه و کنار این مکان، زیبایی خاصی را به مجتمع تفریحی و توریستی «هوتو» داده است.
به جستجوی غارهای هوتو و کمربند که می‎پردازی باید از کنار درختان انار و بوته‌های ریز و درشت رد شوی، تابلوها تو را راهنمایی می‎کنند، باید مراقب سنگ‎ها باشی و حواست را جمع کنی، ابتدا به غار هوتو می‎رسی، شاید برایت جالب به نظر نیاید یا تصور دیگری از آن داشته باشی، اما همین اثر تاریخی برای خود دنیایی دارد از زندگی گذشتگان و میراث ماندگاری است از هزاران هزار سال پیش که تمدن را فریاد می‎زند.


وارد غار هوتو که می‎شوی؛ اختلاف دمای بیرون و درون غار را به‎خوبی احساس می‎کنی، بین 7 تا 11 درجه خنک‎تر از هوای بیرون است.


کمتر از 100 متر پایین‎تر از غار هوتو، به غار کمربند می‎رسی که در واقع در کمر تپه باستانی قرار دارد، این غار دارای 6 طبقه با 28 قشر 20 سانتی‌متری است که به دوران میانه‌سنگی و نوسنگی باز می‌گردد، طبقات اول و دوم  آن شامل آثار دوران نوسنگی جدید است، طبقه سوم هیچ شباهتی به طبقه دوم از حیث باستانی ندارد و متعلق به عصر نوسنگی و سفال است.